Double entry visa? Geen probleem!

Tegenwoordig krijgen mensen die in China een stage willen doen geen 180 dagen visum meer. Dit geldt dus ook voor mij. In plaats daarvan kreeg ik een double entry visa. Dit betekend dat ik twee keer 90 dagen in China mag blijven. En omdat de eerste 90 dagen bijna voorbij waren, moest ik het land in en uit voor de tweede 90 dagen. Wat de meeste mensen doen, is een paar dagen naar Hong Kong. Dit wordt ook gezien als het land uit en weer in. Bas en ik hadden het ticket dan ook bijna geboekt, totdat Piet (eigenaar van Pactics) ons aanraadde om naar Cambodja te komen. Deze keuze was dus ook snel gemaakt.

Om toch een stukje van Hong Kong te zien, besloten we via deze stad te vliegen. We kwamen in de middag aan met alleen wat handbagage. Snel wat biertjes drinken, wat foto’s maken van de stad en nog wat biertjes drinken. We waren blij toen het happy-hour begon, want dan kostte een biertje nog maar 6 euro… Uiteindelijk drie verschillende kroegen gehad en een beetje van de stad geproefd. Wat opviel waren de westerse mensen. Soms wel meer dan Chinezen. Iedereen spreek vloeiend Engels en de kleinste auto die we tegenkwamen in de stad was een a6. Ik vond het mooi om te zien, maar vergeleken Hong Kong voelt Shanghai met 20 miljoen chinezen toch iets vertrouwder aan. Dit komt ook wel omdat ik maar een dag in Hong Kong was. Uiteindelijk een paar uur op het vliegveld geslapen om vervolgens door te vliegen naar de eindbestemming Siem Reap.

Toen ik in Cambodja uit het vliegtuig stapte dacht ik direct; ik ga hier wonen. Het was iets boven de 30 graden en letterlijk iedereen lacht vriendelijk naar je. Het visum was op het vliegveld binnen vijf minuten geregeld en Piet stond ons met de pickup truck op te wachten om ons vervolgens naar ons hotel te brengen. De eerste dag hadden we direct een mountainbike gehuurd, omdat niet alle wegen verhard zijn. Hier hebben we dus ook iedere dag gebruik van gemaakt.

Zoals ik misschien al eerder had verteld, heeft Pactics ook een fabriek in Cambodja. Er wordt hier al wel geproduceerd, maar de officiële opening is over een maand. Ondertussen wordt er nog hard gewerkt aan het gebouw. Zo wordt er bijvoorbeeld nog gewerkt aan de keuken van de kantine en de kinderopvang voor de moeders in de fabriek. Zelf ben ik een paar dagen in de fabriek geweest om twee machines te repareren en goed in te stellen. Dit zijn machines die eerder in Shanghai werden gebruik. Ondertussen wordt er steeds meer productie van China naar Cambodja verplaatst. Dit heeft natuurlijk te maken met de lonen. Om een idee te geven; de lonen van het personeel in de fabriek in China zijn ongeveer vier keer zo hoog als in Cambodja. Maar daar staat wel tegenover dat je kunt werken tussen de palmbomen!

Natuurlijk hebben we in Cambodja meer gedaan dan alleen maar werken. We hebben daarom enkele tripjes gedaan in en om Siem Reap. We hebben een mountainbike tour gedaan langs verschillende tempels. We hebben niet alleen de grote toeristische tempels (Angkor wat Temple) bezocht, maar ook kleine tempels in de jungle waar geen toeristen komen. Alleen al om daar te komen was al een hele belevenis. Zo fietsen we bijvoorbeeld langs een dorpje met rijtjes woningen. De woningen van 2 bij 2 meter bestaan uit wat houten planken met een deur. In een woning van 4 vierkante meter woont een gezin van gemiddeld 5 mensen. Er werd mij verteld dat 500 mensen daar één waterput delen. Die zelfde dag liep ik nog te klagen dat het water niet warm genoeg was in de douche in het hotel.

Om de jungle van bovenaf te zien hebben we besloten om van boomtop naar boomtop te vliegen. Volgens mij heet dit tokkelen, maar ik vond het gewoon vliegen. Soms wel meer dan 50 meter boven de grond en afstanden van 300 meter van boom tot boom hangend aan een kabel. Dit was echt een geweldige ervaring. Naast al die dagjes uit en het werken hadden we natuurlijk ook tijd om een biertje te pakken. Midden in Siem Reap is een straat met de naam ‘Pub Street’. Ik kan best uitleggen waarom die straat zo heet, maar ik denk dat het wel duidelijk is. Hier zijn we dan ook iedere avond geweest. Hier kennen ze ook happy-hour. Ik snap alleen niet waarom, want een biertje is maar 50 cent. Het eten in Cambodja was ook Heerlijk. Ik kan wel blijven vertellen over Cambodja, maar je moet er zelf gewoon echt een keer geweest zijn! En vergeet niet de foto’s te bekijken!

Op dit moment ben ik weer terug in Shanghai. Na één dag in China begon ik mij niet zo goed te voelen. Ik wist niet goed waardoor het kwam, maar ik kon niets meer eten en ik hield helemaal geen vocht meer vast. Ik had het idee dat het naar een paar dagen wel over zou gaan, maar dat was niet het geval. Ik moest uiteindelijk naar het ziekenhuis, waar ze wat bloed wilde testen. Ik heb vervolgens twee verschillende medicijnen gekregen. Het gaat op dit moment al weer een stuk beter. Ik weet achteraf nog steeds niet wat het precies is geweest.

Voor de geïnteresseerde heb ik nog even een korte update over mijn afstudeerproject, want dat gaat ondertussen ook gewoon door. Ook schiet het project aardig op en kijk ik er naar uit om er afstudeerpresentatie te houden in Nederland. Op dit moment worden verschillende onderdelen, van de machine die ik heb ontworpen, geproduceerd. Het eerste gedeelte waarbij de microfiber doekjes gepositioneerd worden door middel van lucht, wordt op dit moment gemaakt in een machine fabriek. Daarnaast heb ik een aantal offertes binnen voor de andere delen van de machine. Het onderdeel van de machine waar de kwaliteitscontrole zich afspeelt hoop ik binnen twee weken te hebben. Ik heb hier verschillende testrapporten van ontvangen en de resultaten zijn goed. Aankomende week moet ik nog even langs een leverancier voor een speciale lopende band. Het ontwerp voor het verwijderen van de afkeurproducten is ook zo goed als af. Naast het mailen en bellen met leveranciers ben ik hard aan de slag met de documentatie van het project. Hier zit veel werk in omdat dit mijn eerste project is dat ik helemaal zelfstandig en in het Engels uitvoer,

Misschien was het verhaaltje een beetje saai, maar ik hoop dat de foto’s een hoop goed maken. Ik heb ondertussen al duizenden foto’s gemaakt. Ik moet alleen nog een keer de tijd nemen om deze te sorteren en de mooie er uit te zoeken. Ik kijk er ook weer naar uit om jullie reacties te lezen!